தனிமையில் உச்சி வெயிலில்

ஒரு நடை சென்றேன்

நிழல் உடன் வந்தது

செடியின் கிளை

குளத்தின் மேற்பரப்பைத்

தொட்டுக் கொண்டு நீண்டிருந்தது

அழகிய கருநிற பறவை

கிளையின் மீதமர்ந்து

அதன் பிம்பத்தைக்

கண்டு இனிமைக் குரல் எழுப்பிக்

கொண்டிருந்தது

குளத்தில் நீரூற்று;

வாத்துகள் நீந்தி

வருகின்றன,

பறவை ஒன்று நீரின்

கீழிறங்கி

தன் அலகால்

நீரைக் கலைத்து மேலே

பறந்து

செல்கிறது ;

எல்லாம் கவின் காட்சிகள்

கண்களுக்கு,

ஆனால் குளத்து

உயிரினங்களின்

எச்சம் நாசியில்

ஏற மூக்கை மூடிக்கொள்கிறேன்,

ஐம்புலன்களுக்கும்

அனைத்தும் ஒன்றாய்

உவப்பதில்லை

என்றது மூளை;

கண்ணுக்கு இனிமை

மூக்கிற்கு இனிமையாக இல்லை

வாழ்க்கையும்

அவ்வாறே என்ற

தத்துவம் புரிந்தேன்

குளத்துக் கரையில்!